Pop art, popart (z ang. popular art = sztuka popularna) powstał po II wojnie światowej i wywidzi się z ekspresjonizmu

abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya

w „Przeglądzie Architektonicznym” („Architectural Digest”) z 1952.

Na ukształtowanie się pop-artu miał wpływ konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji, zwłaszcza mechanizmy

reklamy. Styl ten czerpał z surrealizmu, co widać m.in. w paradoksalnych zestawieniach, komiksów, jak i naturalizmu,

przedstawiając niekiedy przedmioty codziennego użytku. Artyści związani z tym kierunkiem dążyli do zobrazowania

cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej. Początkowo sięgano głównie do malarstwa,

z czasem zaczęto wykorzystywać inne środki plastyczne, tworząc aranżacje przestrzenne, instalacje, druk.